اما این بار را اشتباه کرده‌اید،بهتر است بدانید که شکم ورزشکاران هر چقدر هم برجسته باشد، سالم‌تر از شکم برجسته شماست.می‌دانید چرا؟
دو نوع شکم داریم:
شکم‌های شل و شکم‌های سفت.نوع شکمی که شما دارید می‌تواند نشان دهد که شما چگونه زندگی کرده‌اید.
طبق یک تحقیق ژاپنی،چربی شکمی کشتی‌گیران سومو زیر پوست‌شان و جلوی عضلات شکمی قرار گرفته است،به همین دلیل است که شکم این ورزشکاران هنگام حرکت به اطراف تکان می‌خورد اما اگر شکم شما مانند اغلب آمریکایی‌ها گرد و پر است،باید بدانید که متاسفانه شکم سالمی ندارید.
این نوع شکم‌ها از چربی‌های احشایی پر شده‌اند.
این چربیها پشت ماهیچه‌های شکمی جا می‌گیرند و اطراف اندام‌ها و اعضای داخلی بدن را می‌گیرند.
ماهیچه های شکمی را به سمت بیرون فشار می‌دهند و به شکم حالتی سفت و گرد می‌بخشند.
پزشکان و دانشمندان معتقدند که هر چه شکم به این شکل سفت و برآمده شود،سلامت شما بیشتر در معرض خطر قرار می‌گیرد.
مهم درک این موضوع است که چاقی شکم – چه سفت و چه شل – تنها موجب می‌شود همیشه شما شکم خود را از دید دیگران دور نگه دارید.
پروفسور "رابرت راس"،فیزیولوژیست ورزش در دانشگاه رن در کانادا مدت 15 سال بر تاثیر شیوه زندگی و چربی‌های بد شکمی بر سلامت بدن انسان‌ها تحقیق کرده است و به این نتیجه رسیده که چربی احشایی موجب ترشح موادی در بدن می‌شود که به طور کلی به آن "ادیپوکین" می‌گویند و اغلب آنها زیان‌بار هستند.
ادیپوکین‌ها شامل رزیستین (هورمونی که قند خون را بالا می‌برد)،انگیوتانینوژن (ماده‌ای که فشارخون را افزایش می‌دهد)،ادپونکتین (هورمونی که سوخت و ساز چربی و قندها را مرتب می‌کند) و انترلوکین -6 (یک ماده شیمیایی که سبب ملتهب‌شدن رگ‌ها می‌شود) است.
البته لازم به ذکر است که با افزایش چربی‌های بد شکمی میزان ادپونکتین به شدت کاهش می‌یابد.
از میان این مواد،انترلوکین -6 از همه خطرناک‌تر است چون ملتهب شدن رگ‌ها سبب جدا شدن و راه افتادن تکه‌هایی از لایه‌های رگی می‌شود تا جلوی جریان خون به سمت قلب را بگیرد.
از آنجایی که چربی‌های زیر ماهیچه‌ای بسیار فعال‌تر از چربی‌های زیر پوستی هستند،میزان موادی که ترشح می‌کنند بیشتر است.
از سوی دیگر،هر چه سلول‌های این نوع چربیها بزرگ‌تر شوند،فعال‌تر می‌شوند.
چربی‌های زیر پوستی و زیر ماهیچه‌ای شکمی مانند دو انسان خواب و بیدار است که یکی بی‌آزار و دیگری همیشه در حال فعالیت‌های خطرناک است.
در صورتی که شکم شما در اثر تجمع چربی‌های زیر ماهیچه‌ای بزرگ شد،ممکن است به "نشانگان متابولیک" دچار شوید.
یعنی شرایطی که احتمال بروز بیماری‌های قلبی بسیار بالاست.
بالارفتن چربی خون،قند و همچنین مبتلا شدن به فشارخون،از جمله ناراحتی‌های وابسته به همین چربی‌های شکمی است.
این عوامل احتمال ابتلا به دیابت را 500 برابر و سکته قلبی را 300 برابر می‌کند.
وقتی به دیابت دچار شوید،احتمال مردن بر اثر بیماری‌های قلبی هم 80 برابر بیشتر می‌شود.
چگونه بفهمیم چربی شکمی ما از چه نوعی است؟
اولین راه حل اندازه‌گیری دور کمر است.اگر اندازه دور کمرتان بیش از 97 سانتی‌متر است باید حتما به پزشک مراجعه کرده و رژیم بگیرید.
اگر به یکی از ناراحتی‌های افزایش قند خون،چربی خون مبتلا شده‌اید،بدون شک چربی شما زیر ماهیچه‌ای است.نشانگان متابولیک 17 درصد مردان بالای 20 سال و 40 درصد مردان بالای 40 سال را گرفتار خود می‌کند.
برخلاف چربی‌های زیر پوستی،چربی‌های زیر ماهیچه‌ای به راحتی از بین نمی‌روند.
برای نابود کردن تدریجی این چربیها اول باید بفهمید چگونه به آنها دچار شده‌اید و از چه راهی این چربیها در بدنتان تجمع کرده‌اند.
یکی از راهکارهای از بین بردن چربی‌های زیر ماهیچه‌ای،زود خوابیدن است.
طبق تحقیقی که در فرانسه روی دو قلوها انجام شد، دو قلوهایی که کمتر می‌خوابند بیشتر به چربی‌های زیر ماهیچه‌ای دچار می‌شوند.
طبق مطالعات دانشمندان،بدن برای سوزاندن و کسب انرژی از چربی‌های زیر ماهیچه‌ای استفاده می‌کند و به همین دلیل پیاده‌روی مرتب روزانه کمک زیادی به آب شدن این چربیها می‌کند.
جالب است بدانید که کاهش 11 درصد از وزن بدن مساوی است با کاهش 4 درصدی چربی‌های زیر ماهیچه‌ای شکم.
و اما نکته آخر: اگر کشتی‌گیران سومو هم دست از فعالیت‌های بدنی و ورزش‌های خود بردارند، چربی‌های زیر پوستی آنها تبدیل به چربی‌های زیر ماهیچه‌ای می‌شود و احتمال دیابت و بیماری‌های قلبی را افزایش می‌دهد.
منبع:salamat.ir
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر