به دستور شاه طهماسب اول (متولد 1514 و متوفي در 1576 ميلادي) كه 52 سال بر ايران سلطنت كرد در 15 اوت سال 1551 شهر «واردزيا» واقع در گرجستان كه در درون كوه ساخته شده بود بسته شد زيرا كه به صورت يك مركز آموزش كشيش و ترويج مسيحيت درآمده بود.
اين شهر در قرن دوازدهم و در پي ترس از هجوم سلجوقيان ساخته شده و بعدا به دليل بيم از حمله مغولان كه وارد جنوب روسيه شده بودند توسعه يافته بود.
خانه هاي شهر به صورت آپارتمان هاي چندين طبقه و بعضا 13 طبقه در دل كوه ساخته شده بودند و راه ورودي به اين شهر غاري، تنها از طريق چاههاي مخفي بود.
اين شهر اضطراري، زماني گنجايش دهها هزار تن سكنه را داشت كه در زلزله سال 1283 ميلادي آسيب شديد ديد و از آن پس به مركز آموزش مسيحيت تبديل شد و چون در دوران حكومت صفويان در قلمرو ايران قرار داشت شاه طهماسب دستور بسته شدن آن را داد تا به صورت يك پايگاه مخفي مخالفان ايران و اسلام درنيايد.
بقاياي آپارتمان هاي غارساخته اين شهر اينك از نقاط جذب تماشاگر در گرجستان است.
گرجستان نامي است كه امپراتوري ايران (پارسيان) در قرون پيش از ميلاد بر اين سرزمين گذارده است. در آن زمان «گرجان» تلفط مي شد كه بعدا به گرجستان تبديل شد. غربی ها كه اين واژه را به لاتين مي نويسند «جورجيا» خوانده و تلفظ مي کنند.
امپراتوري روم و يونانيان باستان، شرق اين منطقه (گرجستان امروز) را "ايبريا" و غرب آن را «كلخيا» مي گفتند.
گرجي ها سرزمين خود را "کارت ولبی" مي خوانند. اين سرزمين تا 22 دسامبر سال 1800 (زمان تزار پل يكم) تحت الحمايه ايران بود.
آخرين رئيس کشور ايران که به تفليس رفت، آغا محمد خان قاجار در سال 1796 بود. وي در اين ديدار حکمران گرجستان را که متمايل به تزار روسيه شده بود مجازات کرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر