هنگامی موضوع سلامتی به میان می آید، مردان نسبت به زنان عقب می مانند !
گرچه میانگین طول عمر مردان در کشورهای پیشرفته به زنان نزدیک تر شده است، همچنان مردان در سنین پایین تری نسبت به زنان می میرند.
مردان در طول عمرشان نسبت به زنان 10 سال زودتر در معرض بیماری هایی مانند حمله قلبی و سکته مغزی قرار می گیرند.
شمار خودکشی های منجر به مرگ در مردان چند برابر زنان است.
تعداد بسیار بیشتری از مردان نسبت به زنان در حوادث رانندگی کشته می شوند.
تفاوت های زیستی ممکن است تا حدی توضیح دهنده برخی از این تفاوت ها باشد.
تصور بر این است که مردان در سن پایین تری نسبت به زنان به بیماری قلبی مبتلا می شوند، زیرا آنها بر خلاف زنان فاقد هورمون جنسی استروژن هستند، که اثر محافظتی در برابر بیماری های قلبی دارد.
اما نمی شود یک شکاف عمده میان زنان و مردان را نادیده گرفت.
بررسی های متعدد نشان داده اند که مردان نسبت به زنان با احتمال بیشتری دست به رفتارهایی می زنند که برای سلامت ها آنها زیانبار است.
مردان خیلی بیشتر از زنان سیگار می کشند، خیلی کمتر از آنها کمربند ایمنی را در ماشین می بندند، و خیلی بیشتر از آنها آزمایش های معمول برای غربالگری (تشخیص زودرس بیماری ها) را انجام نمی دهند.
اما چرا مردان اینگونه هستند ؟
شاید تکامل و سازگاری در طول عمر تا حدی توضیح دهنده این تفاوت باشد.
برخی از رفتارها - و محرک های روانی به وجود آورنده آنها - ممکن است در یک زمان و مکان سودمند باشند.
(مثلا نادیده گرفتن درد هنگام جستجو برای یافتن غذا)،
اما در زمان و مکان دیگری زیانبار باشند :
(نادیده گرفتن درد و نرفتن به نزد دکتر).
یک نظریه دیگر در این مورد تاثیر نقش های جنسیتی است، یعنی باور عمومی درباره اینکه از مردان انتظار می رود چگونه رفتار کنند.
باور عمومی این بوده است که مردان جسورانه عمل می کنند، نیازی به توصیه های بهداشتی ندارند، و از رفتن به نزد پزشک اکراه دارند، زیرا این نوع رفتار با اید ه ال های مردانه آنها سازگار است.
البته چنین ایده ال هایی ذاتی نیستند، اما در آمریکا، انگلیس و چند کشور دیگر پژوهشگران دریافته ا ند که هنجارهای مردانگی شامل مهار نفس، اتکا به خود، خطرپذیری، رقابت کردن و سلطه جویی است.
پژوهشگران پرسشنامه های را تدوین کرده اند تا دریابند مردان تا چه حدی چنین عقایدی را قبول دارند و تا چه حد این عقاید بر باورها و رفتارهای بهداشتی شان اثر می گذارد.
برای مثال پژوهشگران دانشگاه نوادا در سال 2007 نتایج بررسی را گزارش کردند که 172 مرد را بر اساس نمره ای که در یک از پرسشنامه های استاندارد باورهای جنسیتی به دست آورده بودند، رتبه بندی می کرد.
مردانی که نمره های مربوط به هنجارهای مردانگی در آنها بالا بود، به پیامی بهداشتی در مورد سرطان پوست که محتوای آن "کنترل نگرانی" در مورد این بیماری بود (مثلا این پیام: "استفاده مرتب از کرم ضدآفتاب نگرانی در مورد سرطان پوست را برطرف خواهد کرد") بهتر پاسخ می دادند تا پیامی که همین موضوع را به صورت "برطرف شدن خطر" بیان می کرد.
جان مالیک پژوهشگر روانشناسی در کالج بوستون یک پرسشنامه طولان تر تدوین کرده است که از مردان در مورد نگرش شان نسیت به زنان، و نیز درباره استقلال، جسارت و سایر عقاید سنتی درباره مردانگی سوال می کند.
مالیک و همکارانش در سال 2007 نتایج یک بررسی را منتشر کردند که از نسخه خلاصه شده این پرسشنامه استفاده کرده بود و سوالاتی اضافی در مورد رفتارهای مربوط به بهداشت سایر مردان و زنان را نیز در برداشت.
نتیجه این بود که نمرات بالای از لحاظ معیار مردانگی با نمرات پایین در رفتارهای بهداشتی همبستگی داشت که البته جای تعجب نداشت.
و برداشت ها در مورد آنچه مردان دیگر انجام ی دهند، بر رفتار مردان مورد بررسی تاثیر داشت.
اما در کمال تعجب مالیک، برداشت های این مردان از رفتار زنان در این مورد بی تاثیر بود.
سایر پژوهش ها نشان داده اند که مردان در صورتی که باور داشته باشند، یک رفتار بهداشتی برای زنان هنجار به حساب می آید، به خاطر ترس از زنانه به نظر رسیدن، از این رفتارها پرهیز می کنند.
پژوهش هایی که بر اساس پرسشنامه هستند، همیشه با این انتقاد روبه رو هستند که آیا افراد با صداقت به سوال ها پاسخ داده اند؟
البته یک عامل "بدیهی انگاشتن" را هم باید در نظر داشت.
معلوم است که مردانی که اعتقاد دارند خطر کردن کاری مردانه است، با سیگار کشیدن یا نبستن کمربند ایمنی با احتمال بیشتری سلامت خود را به خطر می اندازند.
اما همانطور که مالیک و دیگران استدلال کرده اند، این بررسی ها دست کم نشان می دهند که اگر پزشکان و مقامات بهداشتی با این باورهای مردانه بیشتر هماهنگ شوند، ممکن است به سلامت مردان کمک بیشتری شود.
مردان نیز با آگاهی یافتن از این اشتغال خاطرشان با مردانگی شان می توانند به خودشان کمک کنند.
اگر مردی اعتقاد داشته باشد که خوردن میوه و سبزی، "رفتاری زنانه" است، ممکن است این کار را انجام ندهد.
اما اگر این توصیه به این ترتیب به او ارائه شود که این نوع تغذیه به او انرژی بیشتری می دهد و به موفقیت در کارهایش کمک می کند، ممکن است این توصیه بهداشتی را بپذیرد.
برخی از مردان به خاطر عقایدشان درباره استقلال و تحمل درد از رفتن به نزد پزشک اکراه دارند،
اما اگر رفتن به نزد پزشک به عنوان شیوه ای برای حفظ یا بازیابی جنبه ای دیگر از مردانگی شان ارائه شود- مثلا توانایی یافتن برای کار کردن دوباره- ممکن است زودتر به نزد پزشک بروند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر