برای نخستين بار در جهان يک تراشه کامپيوتری در مغز يک مرد معلول در آمريکا کار گذاشته شده است که می تواند افکار او را بخواند.
متيو نيگل، 25 ساله، در سال 2001 در يک حمله خيابانی از گردن به پايين فلج و به صندلی چرخدار محدود شد.
پزشکان تابستان گذشته در بيمارستان "نيوانگلند ساينای" در ماساچوست اين تراشه را در سر او کار گذاشتند که به او امکان داده است برخی وسايل خانه را با فکر کردن کنترل کند.
اين تراشه افکار او را می خواند و آنها را برای رمزگشايی به يک کامپيوتر می فرستد.
او به لطف اين دستگاه و نرم افزارهايی که به وسايل خانگی اش وصل شده است می تواند با فکر کردن تلويزيون را روشن و خاموش کند، کانال ها را عوض يا صدا را کم و زياد کند.
دانشمندان از سال ها قبل سرگرم طراحی و توسعه سيستمی بودند که به معلولان امکان دهد وسايل خانگی را با مغزشان کنترل کنند.
مطالعات نشان داده است که ميمون ها می توانند يک کامپيوتر را به کمک الکترودهايی که در مغزشان کاشته می شود کنترل کنند.
اخيرا چهار نفر، که دو نفر از آنها افراد نيمه معلول در صندلی چرخدار بودند، با به سر کردن کلاهی مجهز به 64 الکترود که امواج مغزی را دريافت می کرد، موفق شدند مکان نمای کامپيوتر (cursor) را حرکت دهند.
تراشه ای که برای آقای نيگل ساخته شده و "BrainGate" نام دارد شامل تقريبا 100 الکترود به باريکی موی سر است که در عمق يک ميليمتری بخشی از مغز که مسئول کنترل حرکت است، کار گذاشته شد.
اطلاعات جمع آوری شده توسط الکترودها به کامپيوتری که علائم مغزی را تحليل می کند منتقل می شود.
اين علائم برای به حرکت در آوردن مکان نما ترجمه و تعبير می شوند و به کاربر امکان می دهد با فکر کردن، وسايلی مانند رايانه شخصی را کنترل کند.
پروفسور جان داناهيو، عصب شناس در دانشگاه براون در "رود آيلند" يکی از دانشمندانی است که در ساخت اين دستگاه که توليد شرکت "سايبرکينتيک" است دست داشته است.
وی می گويد: "صفحه کامپيوتری در واقع مثل يک دستگاه کنترل از راه دور تلويزيون است. کاربر تنها کافی است که مکان نما را (با فکر کردن) روی يکی از گزينه ها ببرد و اين معادل همان کليک کردن روی آن گزينه است."
آقای نيگل همچنين امکان يافته است با استفاده از افکارش يک بازوی خودکار و يک دست مصنوعی را برای برداشتن يک شيئ از دست شخصی ديگر و گذاشتن آن در دست يک شخص ثالث کنترل کند.
پروفسور داناهيو اميدوار است که پيوندهايی مانند اين در نهايت به افراد معلول امکان دهد بار ديگر بازوها و پاهايشان را به کار گيرند.
هدف بلندمدت، طراحی دستگاهی در ابعاد يک تلفن همراه است که با باتری کار می کند و می تواند عضلات بيمار را به کار اندازد که البته کاری بسيار دشوار خواهد بود.
متيو نيگل، 25 ساله، در سال 2001 در يک حمله خيابانی از گردن به پايين فلج و به صندلی چرخدار محدود شد.
پزشکان تابستان گذشته در بيمارستان "نيوانگلند ساينای" در ماساچوست اين تراشه را در سر او کار گذاشتند که به او امکان داده است برخی وسايل خانه را با فکر کردن کنترل کند.
اين تراشه افکار او را می خواند و آنها را برای رمزگشايی به يک کامپيوتر می فرستد.
او به لطف اين دستگاه و نرم افزارهايی که به وسايل خانگی اش وصل شده است می تواند با فکر کردن تلويزيون را روشن و خاموش کند، کانال ها را عوض يا صدا را کم و زياد کند.
دانشمندان از سال ها قبل سرگرم طراحی و توسعه سيستمی بودند که به معلولان امکان دهد وسايل خانگی را با مغزشان کنترل کنند.
مطالعات نشان داده است که ميمون ها می توانند يک کامپيوتر را به کمک الکترودهايی که در مغزشان کاشته می شود کنترل کنند.
اخيرا چهار نفر، که دو نفر از آنها افراد نيمه معلول در صندلی چرخدار بودند، با به سر کردن کلاهی مجهز به 64 الکترود که امواج مغزی را دريافت می کرد، موفق شدند مکان نمای کامپيوتر (cursor) را حرکت دهند.
تراشه ای که برای آقای نيگل ساخته شده و "BrainGate" نام دارد شامل تقريبا 100 الکترود به باريکی موی سر است که در عمق يک ميليمتری بخشی از مغز که مسئول کنترل حرکت است، کار گذاشته شد.
اطلاعات جمع آوری شده توسط الکترودها به کامپيوتری که علائم مغزی را تحليل می کند منتقل می شود.
اين علائم برای به حرکت در آوردن مکان نما ترجمه و تعبير می شوند و به کاربر امکان می دهد با فکر کردن، وسايلی مانند رايانه شخصی را کنترل کند.
پروفسور جان داناهيو، عصب شناس در دانشگاه براون در "رود آيلند" يکی از دانشمندانی است که در ساخت اين دستگاه که توليد شرکت "سايبرکينتيک" است دست داشته است.
وی می گويد: "صفحه کامپيوتری در واقع مثل يک دستگاه کنترل از راه دور تلويزيون است. کاربر تنها کافی است که مکان نما را (با فکر کردن) روی يکی از گزينه ها ببرد و اين معادل همان کليک کردن روی آن گزينه است."
آقای نيگل همچنين امکان يافته است با استفاده از افکارش يک بازوی خودکار و يک دست مصنوعی را برای برداشتن يک شيئ از دست شخصی ديگر و گذاشتن آن در دست يک شخص ثالث کنترل کند.
پروفسور داناهيو اميدوار است که پيوندهايی مانند اين در نهايت به افراد معلول امکان دهد بار ديگر بازوها و پاهايشان را به کار گيرند.
هدف بلندمدت، طراحی دستگاهی در ابعاد يک تلفن همراه است که با باتری کار می کند و می تواند عضلات بيمار را به کار اندازد که البته کاری بسيار دشوار خواهد بود.
/BBC Persian
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر