براساس چكیده نتایج طرح آمارگیری نیروی كار در سال 90 كه از سوی مركز آمار ایران انتشار یافته است، همچنین این میزان در چین 1420 ساعت، آمریكا 1360 ساعت، تركیه 1330 ساعت، پاكستان یكهزار و 100 ساعت، افغانستان 950 ساعت، آلمان 1700 ساعت، كویت 600 ساعت و عربستان 720 ساعت است.
براساس این گزارش متوسط كار روزانه در بخش دولتی در ایران 4/1 ساعت و در بخش خصوصی 6/2 ساعت است.
در همین زمینه، یك عضو شورای پژوهشی پژوهشكده اقتصاد گفت:
این در حالی است كه 2/40 درصد نیروی كار كشور، 49 ساعت و بیشتر از ساعات معمول كار مي‌كنند كه به تفكیك جنسیت این نرخ برای مردان 6/44 درصد و برای زنان 4/15 درصد است.
«كامران صداقت» افزود:
بالا بودن ساعات كار در ایران در حالی است كه كار مفید در كشور نسبت به سایر كشورها (براساس آمارهای بالا) اندك است.
وی تصریح كرد: پیش‌بینی مي‌شود كره‌جنوبی تا سال 2020 رتبه نخست ساعات كار را در جهان به خود تخصیص دهد.
این كشور به دلیل تركیب جنسیتی مناسب و همچنین شتابی كه در توسعه در پیش گرفته است مي‌تواند به این مقام دست یابد.
بی‌تردید بالا بودن ساعت كار در صورتی كه بهره‌وری پایین در بر داشته باشد چیزی به جز استهلاك جسم و جان نیست و این در حالی است كه نه تنها افزایش ساعات كار، تاثیری در بهبود اقتصاد ندارد بلكه تبعات دیگری به دلیل دوری افراد از خانه و فراغت ایجاد مي‌كند.
همچنین سهم شاغلان 15 ساله و بیشتر با ساعت كار معمول 49 ساعت و بیشتر در مناطق شهری 8/41 درصد و در مناطق روستایی كشور 3/36 درصد است.
هم‌اكنون میزان بهره‌وری در ایران بسیار اندك است.
بی‌تردید افزایش نرخ بهره‌وری با افزایش ساعات كار حاصل نمی‌شود زیرا با توجه به اینكه 40 درصد شاغلان كشور 49 ساعت و بیشتر كار مي‌كنند، مي‌توانستیم نرخ بهره‌وری را به میزان مطلوبی افزایش دهیم.
ایرنا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر