در شهریور 1323زمانی که نیروهای
انگلیسی و دیگر متفقین تهران را اشغال
کرده بودند، حسین گل گلاب تصنیف سرای
معروف، از یکی از خیابان های معروف شهر
می گذرد.
او مشاهده می کند که بین یک سرباز
انگلیسی و یک افسر ایرانی بگو مگو می
شود و سرباز انگلیسی، کشیده محکمی در
گوش افسر ایرانی می نوازد.
گل گلاب پس از دیدنِ این صحنه، با چشمان اشک آلود به
استودیوی روح الله خالقی (موسیقی دان)
می رود و شروع به گریه می کند.
غلامحسین بنان می پرسد ماجرا چیست؟
اوماجرا را تعریف می کند و می گوید:
کار ما به اینجا رسیده که سرباز اجنبی توی
گوش نظامی ایرانی بزند ! سپس کاغذ و
قلم را بر می دارد و با همان حال، می
سراید:
ای ایران ای مرز پرگهر
ای خاکت سرچشمه ی هنر
دور از تو اندیشه بدان
پاینده مانی و جاودان
ای دشمن ار تو سنگ خاره ای من آهنم
جان من فدای خاک پاک میهنم...
همانجا، خالقی موسیقی آن را می نویسد و
بنان نیز آن را می خواند و ظرف یک هفته،
تصنیف "ای ایران" در یک ارکستر بزرگ اجرا
می شود.
سرود «اي ايران» دقيقا در 27 مهر ماه سال
1323 در تالار دبستان نظامي [دانشکدۀ
افسري فعلي] و در حضور جمعی از
چهره‌هاي فعال در موسيقي ايران متولد
شد. شعر اين سرود را «حسين گل گلاب»
استاد دانشگاه تهران سروده بود، و از
ويژگي‌هاي آن، اول اين است که تک‌تک
واژه‌هاي به کار رفته در سروده، فارسي
است و در هيچيک از ابيات آن کلمه‌اي معرب
يا غير فارسي وجود ندارد. سراسر هر سه
بند سرود، سرشار از واژه‌هاى
فارسى است. زبان پاكيزه‌اى كه هيچ واژه
بيگانه در آن راه پيدا نكرده است، و با اين
همه هيچ واژه‌اى نيز در آن مهجور و
ناشناخته نيست و دريافت متن را دشوار
نمى‌سازد.
دومين ويژگي سرود «اي ايران» در بافت و
ساختار شعر آن است، به‌گونه‌اي که تمامي
گروه‌هاي سني، از کودک تا بزرگ‌سال
مي‌توانند آن را اجرا کنند. همين ويژگي
سبب شده تا اين سرود در تمامي مراکز
آموزشي و حتي کودکستان‌ها قابليت اجرا
داشته باشد.
و بالاخره سومين ويژگي‌اي که براي اين
سرود قائل شده‌اند، فراگيري اين سرود به
لحاظ امکانات اجرايي است که به هر گروه يا
فرد، امکان مي‌دهد تا بدون ساز و آلات و
ادوات موسيقي نيز بتوان آن را اجرا کنند.
آهنگ اين سرود که در آواز دشتي خلق
شده، از ساخته‌هاي ماندگار «روح‌الله
خالقي» است. ملودي اصلي و پايه‌اي کار
، از برخي نغمه‌هاي موسيقي بختياري که از
فضايي حماسي برخوردار است، گرفته
شده.
سرود در اجراي نخست خود به‌صورت کر
خوانده شد. اما ساختار محکم شعر و
موسيقي آن سبب شد تا در دهه‌هاي بعد
خوانندگان مطرحي همانند «غلاحسين
بنان» و نيز «اسفنديار قره‌باغي» آن را
به‌صورت تک‌خواني هم اجرا کنند.
در سالهاي اوليه پس از انقلاب، اين سرود
براي مدت کوتاهي به‌عنوان «سرود ملي»
از راديو و تلويزيون ايران پخش مي‌شد، اما
بعدا چند سالي از رسانه‌هاي داخلي حذف
شد تا در دهۀ اخير که باز در مناسبت‌هاي
مختلف تاريخي، آن را مي‌شنويم.
ای ایران ای مرز پر گهر
ای خاكت سرچشمه هنر
دور از تو اندیشه بدان
پاینده مانی و جاودان
ای … دشمن ارتو سنگ خاره ای من آهنم
جان من فدای خاك پاك میهنم
مهر تو چون شد پیشه ام
دور از تو نیست اندیشه ام
در راه تو ، كی ارزشی دارد این جان ما
پاینده باد خاك ایران ما
سنگ كوهت دُر و گوهر است
خاك دشتت بهتر از زر است
مهرت از دل كی برون كنم
برگو بی مهر تو چون كنم
تا … گردش جهان و دور آسمان بپاست
نور ایزدی همیشه رهنمای ماست
مهر تو چون شد پیشه ام
دور از تو نیست ، اندیشه ام
در راه تو ، كی ارزشی دارد اين جان ما
پاینده باد خاك ايران ما
ایران ای خرم بهشت من
روشن از تو سرنوشت من
گر آتش بارد به پیكرم
جز مهرت بر دل نپرورم
از … آب و خاك و مهر تو سرشته شد دلم
مهرت ار برون رود چه می شود دلم
مهر تو چون ، شد پیشه ام
دور از تو نیست ، انديشه ام
در راه تو ، كی ارزشی دارد اين جان ما
پاینده باد خاك ایران ما
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر