۱۳۹۰ فروردین ۲, سه‌شنبه

کاش میشد بهار را جاودانه کرد !


کاش میشد بهار را جاودانه کرد.
کاش میشد عطر دل آویز گلها راتا پس کوچه های کهنه شهر برد.
کاش میشد برای کودکانی مانند این کودک دست فروش، مسکن تهیه کرد. .
کاش میشد گلهای او را خرید.
کاش میشد با دستان مهربانی، غبار دلتنگی و غربت وتنهایی او را زیر چنار پیر خیابان خاک کرد.
کاش میشد خوشبختی را "هر چند اندک" بادیگران تقسیم کرد.
کاش میشد.......؟

هیچ نظری موجود نیست: