امروز صبح که خبر قطعی شدن انتقال کریستیانو رونالدو را به رئال مادرید شنیدم کله‌ام از رقم‌هائی که گفته می‌شود در این جابجائی دست به دست شده، سوت کشید، رقم‌هائی که من حتی نمی‌دانم چندتا صفر دارند.
البته نوش جانشان ما که بخیل نیستیم ولی کنجکاو شدم ببینم در ویمبلدون به این بیچاره‌هائی که زیر آفتاب و در هوای گرم بدو بدو می‌کنند و جان می‌کنند تا یک لقمه نان گیر بیاورند، چقدر می‌دهند. رفتم مراجعه کردم به دفترچه‌هائی که به خبرنگاران می‌دهند و تمام اطلاعات مربوط به ویمبلدون درش هست. مبالغ را هم به دلار می‌نویسم که می‌دانم فارسی زبانان ارادت خاصی به آن دارند.
در اینجا قهرمانان مرد و زن برای دو هفته و 7 مسابقه نفری یک میلیون و چهارصد هزار دلار جایزه می‌گیرند یعنی روزی 100 هزار دلار و مسابقه‌ای 200 هزار دلار. فینالیست‌ها نصف این مبلغ را می‌گیرند و همینطور میزان جوایز مرحله به مرحله تقریبا نصف می‌شود.
کسی که در همان دور اول ببازد حدود 18 هزار دلار می‌گیرد یعنی من اگر در این مسابقات شرکت داشتم چون در همان مسابقه اول اوت می‌شدم 18 هزار دلار می‌گرفتم. حتی کسانی که در رده بندی جهانی مقام بالائی ندارند و مجبورند برای شرکت در ویمبلدون در مسابقات ورودی شرکت کنند که سه مرحله دارد اگر در همان مرحله اول ببازند، هزار و هشتصد دلار و اگر در مرحله سوم ببازند یازده هزار دلار دستخوش می‌گیرند. خدا بدهد برکت.
حالا مثلا حساب کنیم ارغوان رضائی که در دور دوم انفرادی شکست خورد حدود 29 هزار دلار گرفت و بعد هم برای شکست در دور اول مسابقات دوبل هم سه هزار و پانصد دلار که مجموعش می‌شود حدود 33 هزار دلار که البته قابل مقایسه با جایزه نفر اول نیست اما برای چهار روز کار هم مبلغ بدی نیست.
حالا حساب کنیم ببینیم این بازیکنان تنیس درآمد سالانه‌شان چقدر است. اشاره کنم که بازیکنان حرفه‌ای رده بالا قرادادهای تجارتی و تبلیغاتی گوناگون دارند که برای هرکدامشان مبالغ گزافی می‌گیرند. ما کاری به آنها نداریم و فقط پول جوایز را حساب می کنیم.
مثلا راجر فدرر که در مجموع پردرآمدترین بازیکن جهان بوده از سال 1998 که به جمع حرفه‌ای‌ها پیوسته تاکنون 45 میلیون دلار جایزه گرفته اگر سال اولش را حساب نکنیم می‌شود سالی چهار و نیم میلیون دلار. یا رافائل نادال که ظرف 7 سال 21 میلیون یا سالی 3 میلیون دلار دستمزد گرفته.
این مبالغ خیلی زیاد به نظر می آیند. اما حالا بیائید دستمزد فدرر را که بیش از چهار سال قهرمان جهان بوده با دستمزد کریستیانو رونالدو که سال گذشته از سوی فیفا به عنوان بهترین بازیکن سال معرفی شد مقایسه کنید. بر اساس آنچه که امروز روزنامه ها نوشته اند این بازیکن پرتغالی که به ما منچستریونایتدی‌ها خیانت کرد و به رئال مادرید پیوست، برای شش سال سالیانه 18 میلیون دلار از باشگاه اسپانیائی دستمزد خواهد گرفت، که باز هم تکرار کنم این جدا از درآمدی است که از قراردهای تبلیغاتی‌اش به دست می‌آورد. بد نیست این را هم بدانید که که دستمزد رونالدو در منچستریونایتد آنطور که می‌گویند سالیانه 11 میلیون دلار بود.
حال فرض کنیم که رونالدو بهترین بازیکن جهان است و باشگاه‌ها چند برابر پولی که به او می‌دهند یا برای خریدش می‌پردازند از قبلش درمی‌آورند. مثلا منچستریونایتد رونالدو را حدود 20 میلیون دلار از اسپورتینگ لیسبون خرید، پنج سال برایش بازی کرد و گل زد و بغیر از آن از طریق فروش پیراهن و سایر چیزهائی که اسم رونالدو رویش بود ده‌ها میلیون دلار برایش درآمد داشت، و آخرش هم او را 130 میلیون دلار به مادرید فروخت. یعنی بازیکن بغیر از اینکه برای باشگاه بازی می‌کند، در عین یک کالای تجارتی است که از او استفاده مالی می‌شود.
اما این فقط امثال رونالدو نیستند که چنین پول‌هائی می‌گیرند. در لیگ برتر فوتبال انگلستان، هفته ای صدهزار دلار دستمزد که می‌شود حدود سالی 5 میلیون دلار رقمی معمولی برای بازیکنان در حد متوسط است. یا پولی که برای انتقال بازیکن می‌پردازند واقعا نجومی است. حالا سه چهار باشگاه فعلا وسعش را دارند که از این خرج‌ها بکنند اما بقیه که پولش را ندارند هم مجبورند در این رقابت‌ها وارد شوند و خودشان را بیچاره کنند. برای همین می‌بینیم که باشگاه‌های کوچک‌تر یکی پس از دیگری ورشکسته می‌شوند.
کار به جائی رسیده که سروصدای میشل پلاتینی رئیس اتحادیه فوتبال اروپا هم درآمده. پلاتینی که فوتبال در گوشت و خونش است معتقد است که این ولخرجی‌ها رقابت واقعی در فوتبال را از بین می‌برد و فقط تعداد انگشت‌شماری باشگاه فوتبال در جهان قادر خواهند بود به حیات خود ادامه دهند. اما از سوی دیگر سپ بلاتر رئیس فدراسیون بین‌المللی فوتبال که بیشتر تاجرمسلک است تا ورزشکار، ضمن اظهار خشنودی از این وضع گفته که دست به دست شدن این مبالغ نشان می‌دهد که فوتبال محصولی پرمشتری است و بهمین جهت روز به روز بر قیمتش افزوده می‌شود. ایشان ورزش را با صرافی اشتباه گرفته و فکر 5 سال دیگر را نمی‌کند. خداوند فوتبال و بطور کلی ورزش را از شر این گونه غافلان حفظ فرماید. الهی آمین.
البته نوش جانشان ما که بخیل نیستیم ولی کنجکاو شدم ببینم در ویمبلدون به این بیچاره‌هائی که زیر آفتاب و در هوای گرم بدو بدو می‌کنند و جان می‌کنند تا یک لقمه نان گیر بیاورند، چقدر می‌دهند. رفتم مراجعه کردم به دفترچه‌هائی که به خبرنگاران می‌دهند و تمام اطلاعات مربوط به ویمبلدون درش هست. مبالغ را هم به دلار می‌نویسم که می‌دانم فارسی زبانان ارادت خاصی به آن دارند.
در اینجا قهرمانان مرد و زن برای دو هفته و 7 مسابقه نفری یک میلیون و چهارصد هزار دلار جایزه می‌گیرند یعنی روزی 100 هزار دلار و مسابقه‌ای 200 هزار دلار. فینالیست‌ها نصف این مبلغ را می‌گیرند و همینطور میزان جوایز مرحله به مرحله تقریبا نصف می‌شود.
کسی که در همان دور اول ببازد حدود 18 هزار دلار می‌گیرد یعنی من اگر در این مسابقات شرکت داشتم چون در همان مسابقه اول اوت می‌شدم 18 هزار دلار می‌گرفتم. حتی کسانی که در رده بندی جهانی مقام بالائی ندارند و مجبورند برای شرکت در ویمبلدون در مسابقات ورودی شرکت کنند که سه مرحله دارد اگر در همان مرحله اول ببازند، هزار و هشتصد دلار و اگر در مرحله سوم ببازند یازده هزار دلار دستخوش می‌گیرند. خدا بدهد برکت.
حالا مثلا حساب کنیم ارغوان رضائی که در دور دوم انفرادی شکست خورد حدود 29 هزار دلار گرفت و بعد هم برای شکست در دور اول مسابقات دوبل هم سه هزار و پانصد دلار که مجموعش می‌شود حدود 33 هزار دلار که البته قابل مقایسه با جایزه نفر اول نیست اما برای چهار روز کار هم مبلغ بدی نیست.
حالا حساب کنیم ببینیم این بازیکنان تنیس درآمد سالانه‌شان چقدر است. اشاره کنم که بازیکنان حرفه‌ای رده بالا قرادادهای تجارتی و تبلیغاتی گوناگون دارند که برای هرکدامشان مبالغ گزافی می‌گیرند. ما کاری به آنها نداریم و فقط پول جوایز را حساب می کنیم.
مثلا راجر فدرر که در مجموع پردرآمدترین بازیکن جهان بوده از سال 1998 که به جمع حرفه‌ای‌ها پیوسته تاکنون 45 میلیون دلار جایزه گرفته اگر سال اولش را حساب نکنیم می‌شود سالی چهار و نیم میلیون دلار. یا رافائل نادال که ظرف 7 سال 21 میلیون یا سالی 3 میلیون دلار دستمزد گرفته.
این مبالغ خیلی زیاد به نظر می آیند. اما حالا بیائید دستمزد فدرر را که بیش از چهار سال قهرمان جهان بوده با دستمزد کریستیانو رونالدو که سال گذشته از سوی فیفا به عنوان بهترین بازیکن سال معرفی شد مقایسه کنید. بر اساس آنچه که امروز روزنامه ها نوشته اند این بازیکن پرتغالی که به ما منچستریونایتدی‌ها خیانت کرد و به رئال مادرید پیوست، برای شش سال سالیانه 18 میلیون دلار از باشگاه اسپانیائی دستمزد خواهد گرفت، که باز هم تکرار کنم این جدا از درآمدی است که از قراردهای تبلیغاتی‌اش به دست می‌آورد. بد نیست این را هم بدانید که که دستمزد رونالدو در منچستریونایتد آنطور که می‌گویند سالیانه 11 میلیون دلار بود.
حال فرض کنیم که رونالدو بهترین بازیکن جهان است و باشگاه‌ها چند برابر پولی که به او می‌دهند یا برای خریدش می‌پردازند از قبلش درمی‌آورند. مثلا منچستریونایتد رونالدو را حدود 20 میلیون دلار از اسپورتینگ لیسبون خرید، پنج سال برایش بازی کرد و گل زد و بغیر از آن از طریق فروش پیراهن و سایر چیزهائی که اسم رونالدو رویش بود ده‌ها میلیون دلار برایش درآمد داشت، و آخرش هم او را 130 میلیون دلار به مادرید فروخت. یعنی بازیکن بغیر از اینکه برای باشگاه بازی می‌کند، در عین یک کالای تجارتی است که از او استفاده مالی می‌شود.
اما این فقط امثال رونالدو نیستند که چنین پول‌هائی می‌گیرند. در لیگ برتر فوتبال انگلستان، هفته ای صدهزار دلار دستمزد که می‌شود حدود سالی 5 میلیون دلار رقمی معمولی برای بازیکنان در حد متوسط است. یا پولی که برای انتقال بازیکن می‌پردازند واقعا نجومی است. حالا سه چهار باشگاه فعلا وسعش را دارند که از این خرج‌ها بکنند اما بقیه که پولش را ندارند هم مجبورند در این رقابت‌ها وارد شوند و خودشان را بیچاره کنند. برای همین می‌بینیم که باشگاه‌های کوچک‌تر یکی پس از دیگری ورشکسته می‌شوند.
کار به جائی رسیده که سروصدای میشل پلاتینی رئیس اتحادیه فوتبال اروپا هم درآمده. پلاتینی که فوتبال در گوشت و خونش است معتقد است که این ولخرجی‌ها رقابت واقعی در فوتبال را از بین می‌برد و فقط تعداد انگشت‌شماری باشگاه فوتبال در جهان قادر خواهند بود به حیات خود ادامه دهند. اما از سوی دیگر سپ بلاتر رئیس فدراسیون بین‌المللی فوتبال که بیشتر تاجرمسلک است تا ورزشکار، ضمن اظهار خشنودی از این وضع گفته که دست به دست شدن این مبالغ نشان می‌دهد که فوتبال محصولی پرمشتری است و بهمین جهت روز به روز بر قیمتش افزوده می‌شود. ایشان ورزش را با صرافی اشتباه گرفته و فکر 5 سال دیگر را نمی‌کند. خداوند فوتبال و بطور کلی ورزش را از شر این گونه غافلان حفظ فرماید. الهی آمین.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر