کارکردن را از چه سنی باید کنار گذاشت؟

مباحثه در مورد سن ایده‌آل برای بازنشستگی سال‌هاست که در جریان بوده است.
اما در روزگار بحران اقتصادی و بیکارکردن‌های دسته‌جمعی، رویه دیگر این قضیه بیشتر مورد توجه قرار گرفته است؛ برخی می‌گویند دل‌شان می‌خواهد تا لحظه مرگ به کار کردن ادامه دهند. اما واقعا تا چه سنی فرد می‌تواند به کار کردن ادامه بدهد؟
پژوهش‌ها در این مورد شواهدی را به نفع افرادی که می‌خواهند در سنین بالا به کار کردن ادامه دهند، به دست داده است. پژوهشگران نشان داده‌اند که سن ایده‌الی برای بازنشستگی وجود ندارد و افراد در سنین بالا هم می‌توانند با آموختن چیزهای جدید به غیر از شغل‌ روزمره‌شان، مهارت فکری‌شان را تقویت کنند و خود را در بازار کار باقی نگهدارند.
دکتر جوزف سیرون، استاد عصب‌شناسی کلینیک مایو می‌گوید: "در اقتصاد امروزی ادامه دادن به کار بیش از آنکه امری تجملی باشد، یک ضرورت است." بنابراین به گفته او پاسخ کوتاه به این سوال که "تا چه سنی می‌توان به کار کردن ادامه داد" این است: "تا هنگامی که قادر باشید کاری انجام دهید."
اما کارشناسان راه‌هایی را یافته‌اند که می‌توان از این ناتوانی پیشگیری کرد. دکتر سیون می‌گوید: "ما از پژوهش‌های‌مان و دیدگاه عصب‌شناختی دریافته‌ایم که راز خوب پیرشدن این است که شما خودتان را مشغول نگهدارید. برخی اوقات این امر به معنای ورزش و فعالیت جسمی است. اما در عین حال فعالیت‌های ذهنی و شناختی هم اهمیت دارد."
به گفته سیرون، افراد سالمند اغلب از یک کار کناره می‌گیرند و به کار دیگری روی می‌‌‌آورند که با مهارت و تجربه‌‌های آنها تطبیق داشته باشد، و نقاط ضعف مربوط به سن بالای آنها را در آن در نظر گرفته شده باشد.
توصیه او برای افرادی که قصد دارند پس از 65 سالگی که سن متعارف بازنشستگی است، به کار ادامه دهند، این است: "بر کاری که می‌توانید انجام دهید، متمرکز شوید، کاری که با وجود افزایش بیشتر سن‌تان همچنان می‌توانید انجام دهید، ادامه دهید."
او می‌گوید که سالمندان باید امتیازات و نقاط ضعف‌‌شان را در نظر بگیرند:‌ "ممکن است شما به اندازه سنین جوانی‌تان سریع یا چابک نباشید. اما می‌توانید عاقل‌ترین یا باتجربه‌ترین آدم در محل کارتان باشید."
به گفته او این تجربه و خردمندی کارکنان سالمند در روزگار بحران اقتصادی، به طور مضاعفی مورد تحسین همکاران آنها حتی جوان‌ترها قرار می‌گیرد. "پیرترها دوره‌های رکود و بحران متعددی را از سر گذرانده‌‌اند. این پایداری خردمندانه، توانایی ادامه زندگی در طول این دوره‌های قبلی بحرانی، بیش از همه اهمیت دارد."
جوی ال تایلور، استادیار بالینی دانشگاه استانفورد تاکید می‌کند که حفظ تسلط بر مهارت‌های فردی می‌تواند از لحاظ کارکرد شغلی تفاوت ایجاد کند.
او به بررسی 118 خلبان غیرتجاری در سنین 40 تا 69 پرداخت تا تعیین کند که چگونه افزایش سن بر کارکرد شناختی آنها در دنیای واقعی اثر می‌گذارد.
او این بررسی را برای سازمان هواپیمایی آمریکا انجام داد که پیشنهاد کرده بود که برای خلبان‌های خطوط هوایی تجاری سن بازنشستگی از 60 به 65 سال افزایش یابد،‌ و بعدها این پیشنهاد به صورت قانون درآمد.
گرچه او دریافت که خلبانان مسن‌تر،‌ آنهایی که 60 تا 69 سال دارند، در ابتدا در نسبت به همکاران جوانترشان کارکرد بدتری داشتند، اما در نهایت در مجموع نمرات پروازی آنها کاهش چندانی نشان ندادند. و این خلبانان سالمندتر به مرور زمان، از لحاظ کارکرد "پرهیز از ترافیک هوایی" کارکرد بهتری از همکاران جوان‌ترشان نشان دادند.
در حال حاضر تایلور و همکارانش در حال بررسی این موضوع هستند که آیا تعلیم دادن اضافی می‌تواند تغییرات مربوط به سن در مهارت‌های مربوط به کارکرد حرکتی این خلبانان را برطرف کند یا نه.
اما بهترین راه برای حفظ توانایی‌‌های کاری، اگر بخواهید یا مجبور باشید که برای سال‌های بیشتری به کار کردن ادامه دهید، چیست؟
سیرون پیشنهاد می‌کند که سعی کنید که به طور مداوم مهارت‌های جدید بیاموزید. او می‌گوید: "آموختن زبان جدیدی را شروع کنید، نواختن سازی جدید را امتحان کنید. خلاصه اینکه خودتان را به آموختن چیزی جدید وادارید."
و به گفته او کارهای دیگری هم می‌توان کرد: "مهارت‌های مربوط به کارتان را تقویت کنید، ورزش کنید، و غذای سالم بخورید. تاکید ما این است که حفظ سلامت جسمی و نیز سلامت و تحریک شناختی مغز است- هر دوی اینها اهمیت دارند."

/ همشهری آنلاین