در حالی که هر روز بر تعداد افرادی که از سرطان جان سالم به در می‌برند افزوده می‌شود، یک محقق می‌گوید سرطان طی ۲۰ سال آینده دیگر یک بیماری مرگبار نخواهد بود.
به گزارش شبکه ایران، “کارول سیکورا” استاد مرکز پزشکی کالج لندن گفت: درمان سرطان دستخوش تحولاتی است، به این معنا که طی دو دهه آینده دیگر کسی بر اثر ابتلا به سرطان جان خود را از دست نخواهد داد.
به جای اینکه بیماران مبتلا به سرطان با مرگ رو به رو شوند به گونه‌ای درمان خواهند شد که گویی بیماری طولانی مدتی مانند دیابت، نارسایی قلبی و یا آسم دارند.
سیکورا می‌گوید: فناوری های بهتر، سامانه های دارورسانی مطلوب تر درمان سرطان و الزامات مالی در آینده نزدیک به تحقق خواهد پیوست. دیلی اکسپرس به نقل از ساکورا نوشت: در ۲۰ سال آینده سرطان یک بیماری مزمن خواهد بود و به گروه بیماریهایی نظیر دیابت، نارسایی قلبی و آسم محلق خواهد شد.
این بیماری‌ها شیوه زندگی افراد را تحت تاثیر قرار می‌دهد و الزاما به مرگ نمی‌انجامد. الگوی سرطان پروستات که بسیاری از مردان همراه با این بیماری و نه به علت این بیمای جان خود را از دست می‌دهند، در آینده در مورد بیشتر سرطانها مشاهده خواهد شد.
سَرَطان یا چَنگار بیماری‌ای است که در آن سلول‌های بدن بطور کنترل نشده‌ای تکثیر می‌یابند. در یک جاندار سالم، همیشه بین میزان تقسیم سلول، مرگ سلولی و تمایز، یک تعادل وجود دارد.
سرطان شامل همه انواع تومورهای بدخیم می‌شود که در پزشکی آنها را بیشتر با نام نئوپلاسم می‌شناسند. احتمال بروز سرطان در سنین مختلف وجود دارد ولی احتمال بروز سرطان با افزایش سن زیاد می‌شود.
سرطان باعث ۱۳٪ مرگ‌ها است بر طبق گزارش انجمن بهداشت آمریکا ۷٫۶ میلیون نفر بر اثر سرطان و در سال ۲۰۰۷ مرده‌اند سرطان تنها ویژه انسان نیست و همه جانوران و گیاهان پرسلولی نیز ممکن است به سرطان دچار شوند.
شایع‌ترین سرطانها شامل انواع انکوژن، تومور، متاستاز، سرطان خون، سرطان پروستات، سرطان سینه . سرطان ریه، سرطان روده بزرگ، سرطان معده، سرطان گردن رحم، کارسینوما، سارکوما و لنفوما هستند.
عوارض سرطانی بیماران سرطانی به طور شایع دچار از دست دادن شدید چربی بدن و توده بدون چربی بدن و به دنبال آن ضعف شدید، بی‌اشتهایی و کم‌خونی می شوند. این نشانگان تحلیل‌برنده نزاری نامیده می‌شود.
علت اصلی نَزاری سرطان مشخص نیست با این حال شکی نیست که نزاری به علت نیاز‌های تغذیه‌ای تومور ایجاد نمی‌شود.
پژوهش‌های اخیر نشان می‌دهد که که این مسئله در نتیجه عواملی مثل سیتوکین‌های تولید شده توسط تومور و میزبان در پاسخ به تومور به وجود می‌آید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر