این گیاه در حوالی سال 1570 توسط فاتحان اسپانیایی از آمریکای جنوبی به آن کشور منتقل شد و کشت آن در سراسر اروپا رواج یافت. سیب زمینی بعدن توسط مستعمره نشین‌های بریتانیایی به آمریکای شمالی منتقل شد.
در حال حاضر هر ساله در حدود 330 میلیون تن سیب زمینی در سراسر جهان تولید می‌شود و پس از گندم، برنج و ذرت در مرتبه چهارم جهانی قرار دارد. .
چین، هند و روسیه بزرگ‌ترین تولید کنندگان سیب زمینی هستندو در ایران، شهرستانهای اردبیل و اقلید یکی از تولیدکنندگان مهم این محصول هستند.
"آلوی ملکم" !
بر اساس نوشته‌های برتوهلد لوفر (مردم‌شناس آلمانی-آمریکایی) در دوره پادشاهی فتحعلی‌شاه قاجار و در نیمه اول قرن 19 میلادی، سیب‌زمینی نخستین بار توسط سر جان ملکم، سیاستمدار اسکاتلندی انگلستان وارد ایران شد.
در زمان ورود این محصول به ایران مردم به آن "آلوی ملکم" می‌گفتند.
لفظ سیب‌زمینی بعدها رایج شد.
اکنون هم در بعضی شهرهای ایران سیب زمینی را بنام آلو می‌شناسند!
خواص غذائی و داروئی سیب زمینی :
سیب زمینی سرشار از بتاکاروتن (پیش ساز ویتامین آ) است که وقتی پخته می‌شود به آسانی جذب می‌شود.
ساقه و برگ‌های سیب زمینی حاوی سمی بنام سولانین است، بنابراین نباید آن را مصرف کرد.
مهم‌ترین ماده اصلی موجود در سیب زمینی نشاسته‌است که معمولن
9 تا 25 درصد آن را تشکیل می‌دهد، از این رو برای تامین انرژی ماده مفیدی است که نسبت به غلات کمتر تحت تاثیر آفات قرار می‌گیرد و پرورش آن آسان تر است.
سیب زمینی تقویت کننده قلب، محکم کننده لثه، مسکن درد و زخم معده است.
سیب زمینی در بین سبزیجات حاوی ویتامین ث بالایی است و برای تامین ویتامین ث مورد نیاز برای جلوگیری از خونریزی لثه مفید است، ولی نکته بسیار مهم این است که در اثر ماندن در انبار و پخت نامناسب مقدار زیادی از ویتامین ث آن به هدر می‌رود.
سیب زمینی علاوه بر ویتامین ث حاوی مواد مفید دیگری مثل پتاسیم، فسفر، آهن و منیزیم است.
سیب زمینی حاوی مقدار زیادی ویتامین ب6 است.
یک فنجان سیب زمینی پخته 21 درصد ب6 مورد نیاز روزانه شما را تامین می‌کند.
بسیاری از آنزیم‌های بدن، خصوصن آنهایی که در تبدیلات پروتئینی درگیر هستند، به ب6 محتاج هستند.
در نتیجه برای تولید سلول‌های جدید، بدن نیاز به ویتامین ب6 دارد.
این ویتامین در جلوگیری از سرطان نیز مفید است.
پس بهتر است بزرگسالان و افراد مسن حداقل هفته‌ای یک بار سیب زمینی را جایگزین دیگر مواد نشاسته‌ای کنند.
سیب زمینی به خصوص تازه و پوست نکنده آن حاوی مقادیری پروتئین و ویتامین به خصوص ویتامین ث است.
سیب زمینی اگر برای مدتی طولانی انبار شده یا برای مصرف پوست کنده شده باشد تا حدودی خواص غذایی خود را از دست می‌دهد.
با این حال سیب زمینی سرخ کرده همچنان حاوی پتاسیم و ویتامین ث است.
ویتامین ث یک آنتی اکسیدان است و به تولید پروتئینی به نام «کولاژن» که تشکیل دهنده استخوان، غضروف مفاصل، عضلات و رگ‌های خونی است کمک می‌کند.
سیب زمینی مهم‌تر از هر چیز منبع نشاسته (کربوهیدرات) و همچنین مقداری مواد معدنی مانند پتاسیم و کلسیم است.
سایر خواص سیب زمینی :
سیب زمینی ادرار را زیاد می‌کند، در نتیجه برای کلیه و مثانه مفید است.
سیب زمینی حاوی آنزیم‌هایی است که برای التیام زخم‌های معده بسیار مفید است و برای تسکین مواضع متورم خارجی، پخته آن را گرم بر روی محل آسیب دیده می‌گذارند که موجب التیام خواهد شد.
ضماد خام آن را روی محل سوختگی و پلک ورم کرده می‌گذارند (البته باید کاملن استریل باشد) و بسیار تسکین دهنده‌است.
در حال حاضر هر ساله در حدود 330 میلیون تن سیب زمینی در سراسر جهان تولید می‌شود و پس از گندم، برنج و ذرت در مرتبه چهارم جهانی قرار دارد. .
چین، هند و روسیه بزرگ‌ترین تولید کنندگان سیب زمینی هستندو در ایران، شهرستانهای اردبیل و اقلید یکی از تولیدکنندگان مهم این محصول هستند.
"آلوی ملکم" !
بر اساس نوشته‌های برتوهلد لوفر (مردم‌شناس آلمانی-آمریکایی) در دوره پادشاهی فتحعلی‌شاه قاجار و در نیمه اول قرن 19 میلادی، سیب‌زمینی نخستین بار توسط سر جان ملکم، سیاستمدار اسکاتلندی انگلستان وارد ایران شد.
در زمان ورود این محصول به ایران مردم به آن "آلوی ملکم" می‌گفتند.
لفظ سیب‌زمینی بعدها رایج شد.
اکنون هم در بعضی شهرهای ایران سیب زمینی را بنام آلو می‌شناسند!
خواص غذائی و داروئی سیب زمینی :
سیب زمینی سرشار از بتاکاروتن (پیش ساز ویتامین آ) است که وقتی پخته می‌شود به آسانی جذب می‌شود.
ساقه و برگ‌های سیب زمینی حاوی سمی بنام سولانین است، بنابراین نباید آن را مصرف کرد.
مهم‌ترین ماده اصلی موجود در سیب زمینی نشاسته‌است که معمولن
9 تا 25 درصد آن را تشکیل می‌دهد، از این رو برای تامین انرژی ماده مفیدی است که نسبت به غلات کمتر تحت تاثیر آفات قرار می‌گیرد و پرورش آن آسان تر است.
سیب زمینی تقویت کننده قلب، محکم کننده لثه، مسکن درد و زخم معده است.
سیب زمینی در بین سبزیجات حاوی ویتامین ث بالایی است و برای تامین ویتامین ث مورد نیاز برای جلوگیری از خونریزی لثه مفید است، ولی نکته بسیار مهم این است که در اثر ماندن در انبار و پخت نامناسب مقدار زیادی از ویتامین ث آن به هدر می‌رود.
سیب زمینی علاوه بر ویتامین ث حاوی مواد مفید دیگری مثل پتاسیم، فسفر، آهن و منیزیم است.
سیب زمینی حاوی مقدار زیادی ویتامین ب6 است.
یک فنجان سیب زمینی پخته 21 درصد ب6 مورد نیاز روزانه شما را تامین می‌کند.
بسیاری از آنزیم‌های بدن، خصوصن آنهایی که در تبدیلات پروتئینی درگیر هستند، به ب6 محتاج هستند.
در نتیجه برای تولید سلول‌های جدید، بدن نیاز به ویتامین ب6 دارد.
این ویتامین در جلوگیری از سرطان نیز مفید است.
پس بهتر است بزرگسالان و افراد مسن حداقل هفته‌ای یک بار سیب زمینی را جایگزین دیگر مواد نشاسته‌ای کنند.
سیب زمینی به خصوص تازه و پوست نکنده آن حاوی مقادیری پروتئین و ویتامین به خصوص ویتامین ث است.
سیب زمینی اگر برای مدتی طولانی انبار شده یا برای مصرف پوست کنده شده باشد تا حدودی خواص غذایی خود را از دست می‌دهد.
با این حال سیب زمینی سرخ کرده همچنان حاوی پتاسیم و ویتامین ث است.
ویتامین ث یک آنتی اکسیدان است و به تولید پروتئینی به نام «کولاژن» که تشکیل دهنده استخوان، غضروف مفاصل، عضلات و رگ‌های خونی است کمک می‌کند.
سیب زمینی مهم‌تر از هر چیز منبع نشاسته (کربوهیدرات) و همچنین مقداری مواد معدنی مانند پتاسیم و کلسیم است.
سایر خواص سیب زمینی :
سیب زمینی ادرار را زیاد می‌کند، در نتیجه برای کلیه و مثانه مفید است.
سیب زمینی حاوی آنزیم‌هایی است که برای التیام زخم‌های معده بسیار مفید است و برای تسکین مواضع متورم خارجی، پخته آن را گرم بر روی محل آسیب دیده می‌گذارند که موجب التیام خواهد شد.
ضماد خام آن را روی محل سوختگی و پلک ورم کرده می‌گذارند (البته باید کاملن استریل باشد) و بسیار تسکین دهنده‌است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر