عوامل خطر اصلی بیماریهای عروق کرونر (خونرسان) قلب سال‌ها هستند که شناخته شده‌اند، آنها شامل سن، جنسیت مرد، پرفشاری خون، میزان کلسترول و کم بودن HDL، سیگار کشیدن و دیابت هستند.
اما پژوهش فرامینگهام پیشنهاد کرده است که چیزهای دیگری هم در کنار این عوامل اصلی به عنوان عوامل خطر در نظر گرفته شوند:
- سطح پادتن فاکتور فون ویلبراند (یک فاکتور موثر در انعقاد)
- سطح فیبرینوژن
- بیماریهای مزمن کلیه
- تعداد گلبول سفید
- سطح CRP
- سطح هوموسیستئین
- میزان اسید اوریک
- درجه کلسیم عروق کرونر CAC score
- ضخامت لایه های عروقی اینتیما و مدیا در رگهای کاروتید
- بیماریهای عروق محیطی
- شکل و سرعت موج نبض
حمه قلبی
اما آیا چیزهای دیگری هم هستند که ما را مستعد بیماری قلبی کنند؟ در اینجا به ۹ مورد از عوامل خطری اشاره می‌کنم که در نگاه اول شاید منطقا نتوانیم بین آنها و بیماری قلبی ربط منطقی پیدا کنیم، اما پژوهش‌ها نشان داده‌اند که با میزان بیشتر بیماریهای قلبی در «ارتباط» هستند:
۱- محل زندگی: مطابق تحقیقی که نتایج آن در سال ۲۰۰۱ در NEJM منتشر شد، آدم‌هایی که در مناطق فقیرنشین زندگی می‌کنند، نسبت به کسانی که در مناطق دیگر زندگی می‌کنند، سه برابر بیشتر احتمال دارد که به بیماری قلبی مبتلا شوند، حتی اگر از نظر درآمد، تحصیلات و کار وضعیت‌شان مشابه همتایان خود باشد.
در این تحقیق پژوهشگران میزان حملات قلبی را در یک بازه زمانی ۹ ساله در افرادی که بین ۴۵ تا ۶۴ سال سن داشتند در ۴ ناحیه با هم مقایسه کردند.
۲- آنتی‌بیوتیک‌ها: مطابق تحقیق جدیدی که در سال ۲۰۱۲ انجام شده است، آنتی‌بیوتیک محبوب آزیترومایسین، با میزان بیشتر حملات قلبی مرتبط است، به خصوص در آنهایی که پیشتر بیماری قلبی داشته‌اند. البته هنوز شواهد آنقدر کافی نیست و فعلا توصیه نمی‌شود که از نسخه کردن این دارو خودداری شود، با این همه شاید منطقی باشد در بیماران قلبی این دارو با احتیاط بیشتر نسخه شود.
۳- مکمل‌های کلسیومی: مطابق تحقیقی که در سال ۲۰۱۲ روی ۲۳ هزار نفر انجام شد و نتایج آن در ژورنال قلب به چاپ رسید، آن دسته از افرادی که مکمل‌های کلسیومی دریافت می‌کنند، نسبت به کسانی که این مکمل‌ها را دریافت نمی‌کنند، بیشتر مبتلا به حمله قلبی می‌شوند، البته کلسیومی که به طور معمول از طریق وعده‌های غذایی وارد بدن می‌شود، تأثیری ندارد.
البته در اینجا باید تأکید کنم که در این مورد حتما مطابق نظر پزشک رفتار کنید، چون مطابق برخی از تحقیقات دیگر کلیسیوم یک عامل حفاظتی در برابر بیماری قلبی هم قلمداد شده است. معمولا به بیماران توصیه می‌شود که کلسیوم کافی از طریق رژیم غذایی دریافت کنند، به اندازه کافی برای تأمین ویتامین D آفتاب بگیرند و روغن ماهی استفاده کنند.
۴- عفونت: میزان ابتلا به حمله قلبی در سه روز اول ابتلا به انفلوآنزا و عفونت‌های دستگاه تنفس، پنج برابر بیشتر می‌شود. دلیلیش هم این است که عفونت‌ها باعث پاسخ التهابی در بدن می‌شوند که خود احتمال سکته قلبی یا مغزی را بالاتر می‌برند. بنابراین استفاده از واکسن انفلوآنزا می‌تواند منطقا مفید باشد.
۵- بیماری پوستی سوریازیس Psoriasis: آن دسته از بیمارانی که بیماری پوستی سوریازیس شدید دارند، با احتمال بیشتری مبتلا به حمله قلبی خواهند شد. اما چرا؟
ممکن است تصور کنیم که این امر تنها به این خاطر باشد که این بیماران به خاطر داروهای جانبی که برای درمان بیماری‌شان دریافت می‌کنند یا احتمال بیشتر سیگار کشیدن، اضافه‌وزن یا پرفشاری خون است که بیشتر دچار مشکل قلبی می‌شوند، اما جالب است بدانید که تحقیقات نشان داده است که سوریازیس یک عامل خطر «مستقل» بیماری قلبی است.
سوریازیس یک بیماری خودایمنی است که باعث التهاب مزمن می‌شود و از این طریق احتمال بیماری قلبی را بالا می‌برد، کلا بیماریهای خودایمنی، همگی با همین مکانیسم احتمال بیماری قلبی را بالا می‌برند، برای مثال در بیماری شایع‌ترین دلیل مرگ بیماران لوپوسی، حمله قلبی است.
۶- مشکلات ارتباطی: اگر با همسر یا دیگر نزدیکان خود مشکل داشته باشید، ۳۴ درصد بیشتر احتمال دارد که دچار بیماری قلبی شوید. این تحقیق توسط اپیدمیولوژیست‌های کالج لندن انجام شده است.
۷- سطح پایین HDL: بر کسی پوشیده نیست که HDL پایین (همان کلسترول خوب) یکی از عوامل شناخته‌شده بیماری قلبی است، اما تحقیقی که روی ۷ هزار نفر توسط محققان دانشگاه ایندیانا انجام شده است، نشان داده است که کم بودن HDL بیشتر از آنچه که فکر می‌کردیم، اهمیت دارد، طوری که این محققانی که این تحقیق را انجام داده‌اند به این نتیجه رسیده‌اند که بعد از سن و جنس، کم بودن HDL، سومین عامل خطر بیماریهای قلبی است. به طوری که اگر یک فرد جوان را ببینیم که دچار حمله قلبی شده، باید شک کنیم که کم بودن HDL عامل خطرش بوده است.
HDL را با ورزش و کاهش وزن می‌توان بالا برد.
۸- مشکلات کلیوی: مطابق تحقیقی که روی بیماران پیر در رتردام هلند انجام شده است، بیمارانی که کلیه‌هایی با عملکرد ضعیف‌تر داشتند، حتی اگر در مرحله نارسایی کلیوی نبودند، به احتمال بیشتر دچار حمله قلبی می‌شوند.
۹- زندگی در شهر: آن دسته از آدم‌هایی که در شهرهای با ترافیک بالا زندگی می‌کنند، صرف‌نظر از اینکه از خودرو، دوچرخه یا وسایل نقلیه عمومی استفاده کنند، دو برابر بیشتر احتمال ابتلا به بیمار قلبی را دارند، این نتیجه تحقیقی است که در آلمان انجام شده است، یک تحقیق دیگر هم پیشتر نشان داده بود که کسانی که نزدیک راه‌های اصلی زندگی می‌کنند، دو برابر بیشتر مبتلا به بیماری قلب و ریه می‌شوند.
تذکر: در ابتدای پست عوامل خطر اصلی بیماریهای عروق خونرسان قلب را ذکر کردم، هیچ کس نمی‌تواند سن خودش را تغیر بدهد و یا احتمالا جنسیت‌اش را!، تغییر محل زندگی هم بسیار دشوار است، اما ترک سیگار، ورزش، کم کردن وزن و کنترل فشار خون و دیابت چیزی است که از عهده هر کسی برمی‌آید. توجه کنید که برخی از موارد نه‌گانه‌ای که در این پست ذکر شده‌اند مثل آنتی‌بیوتیک و مکمل‌های کلسیومی هنوز جای بررسی بیشتر دارند و بهترین چیز این است که در این موارد مطابق نظر پزشک خود رفتار کنید.
اما پژوهش فرامینگهام پیشنهاد کرده است که چیزهای دیگری هم در کنار این عوامل اصلی به عنوان عوامل خطر در نظر گرفته شوند:
- سطح فیبرینوژن
- بیماریهای مزمن کلیه
- تعداد گلبول سفید
- سطح CRP
- سطح هوموسیستئین
- میزان اسید اوریک
- درجه کلسیم عروق کرونر CAC score
- ضخامت لایه های عروقی اینتیما و مدیا در رگهای کاروتید
- بیماریهای عروق محیطی
- شکل و سرعت موج نبض
حمه قلبی
اما آیا چیزهای دیگری هم هستند که ما را مستعد بیماری قلبی کنند؟ در اینجا به ۹ مورد از عوامل خطری اشاره می‌کنم که در نگاه اول شاید منطقا نتوانیم بین آنها و بیماری قلبی ربط منطقی پیدا کنیم، اما پژوهش‌ها نشان داده‌اند که با میزان بیشتر بیماریهای قلبی در «ارتباط» هستند:
۱- محل زندگی: مطابق تحقیقی که نتایج آن در سال ۲۰۰۱ در NEJM منتشر شد، آدم‌هایی که در مناطق فقیرنشین زندگی می‌کنند، نسبت به کسانی که در مناطق دیگر زندگی می‌کنند، سه برابر بیشتر احتمال دارد که به بیماری قلبی مبتلا شوند، حتی اگر از نظر درآمد، تحصیلات و کار وضعیت‌شان مشابه همتایان خود باشد.
در این تحقیق پژوهشگران میزان حملات قلبی را در یک بازه زمانی ۹ ساله در افرادی که بین ۴۵ تا ۶۴ سال سن داشتند در ۴ ناحیه با هم مقایسه کردند.
۲- آنتی‌بیوتیک‌ها: مطابق تحقیق جدیدی که در سال ۲۰۱۲ انجام شده است، آنتی‌بیوتیک محبوب آزیترومایسین، با میزان بیشتر حملات قلبی مرتبط است، به خصوص در آنهایی که پیشتر بیماری قلبی داشته‌اند. البته هنوز شواهد آنقدر کافی نیست و فعلا توصیه نمی‌شود که از نسخه کردن این دارو خودداری شود، با این همه شاید منطقی باشد در بیماران قلبی این دارو با احتیاط بیشتر نسخه شود.
۳- مکمل‌های کلسیومی: مطابق تحقیقی که در سال ۲۰۱۲ روی ۲۳ هزار نفر انجام شد و نتایج آن در ژورنال قلب به چاپ رسید، آن دسته از افرادی که مکمل‌های کلسیومی دریافت می‌کنند، نسبت به کسانی که این مکمل‌ها را دریافت نمی‌کنند، بیشتر مبتلا به حمله قلبی می‌شوند، البته کلسیومی که به طور معمول از طریق وعده‌های غذایی وارد بدن می‌شود، تأثیری ندارد.
البته در اینجا باید تأکید کنم که در این مورد حتما مطابق نظر پزشک رفتار کنید، چون مطابق برخی از تحقیقات دیگر کلیسیوم یک عامل حفاظتی در برابر بیماری قلبی هم قلمداد شده است. معمولا به بیماران توصیه می‌شود که کلسیوم کافی از طریق رژیم غذایی دریافت کنند، به اندازه کافی برای تأمین ویتامین D آفتاب بگیرند و روغن ماهی استفاده کنند.
۴- عفونت: میزان ابتلا به حمله قلبی در سه روز اول ابتلا به انفلوآنزا و عفونت‌های دستگاه تنفس، پنج برابر بیشتر می‌شود. دلیلیش هم این است که عفونت‌ها باعث پاسخ التهابی در بدن می‌شوند که خود احتمال سکته قلبی یا مغزی را بالاتر می‌برند. بنابراین استفاده از واکسن انفلوآنزا می‌تواند منطقا مفید باشد.
۵- بیماری پوستی سوریازیس Psoriasis: آن دسته از بیمارانی که بیماری پوستی سوریازیس شدید دارند، با احتمال بیشتری مبتلا به حمله قلبی خواهند شد. اما چرا؟
ممکن است تصور کنیم که این امر تنها به این خاطر باشد که این بیماران به خاطر داروهای جانبی که برای درمان بیماری‌شان دریافت می‌کنند یا احتمال بیشتر سیگار کشیدن، اضافه‌وزن یا پرفشاری خون است که بیشتر دچار مشکل قلبی می‌شوند، اما جالب است بدانید که تحقیقات نشان داده است که سوریازیس یک عامل خطر «مستقل» بیماری قلبی است.
سوریازیس یک بیماری خودایمنی است که باعث التهاب مزمن می‌شود و از این طریق احتمال بیماری قلبی را بالا می‌برد، کلا بیماریهای خودایمنی، همگی با همین مکانیسم احتمال بیماری قلبی را بالا می‌برند، برای مثال در بیماری شایع‌ترین دلیل مرگ بیماران لوپوسی، حمله قلبی است.
۶- مشکلات ارتباطی: اگر با همسر یا دیگر نزدیکان خود مشکل داشته باشید، ۳۴ درصد بیشتر احتمال دارد که دچار بیماری قلبی شوید. این تحقیق توسط اپیدمیولوژیست‌های کالج لندن انجام شده است.
۷- سطح پایین HDL: بر کسی پوشیده نیست که HDL پایین (همان کلسترول خوب) یکی از عوامل شناخته‌شده بیماری قلبی است، اما تحقیقی که روی ۷ هزار نفر توسط محققان دانشگاه ایندیانا انجام شده است، نشان داده است که کم بودن HDL بیشتر از آنچه که فکر می‌کردیم، اهمیت دارد، طوری که این محققانی که این تحقیق را انجام داده‌اند به این نتیجه رسیده‌اند که بعد از سن و جنس، کم بودن HDL، سومین عامل خطر بیماریهای قلبی است. به طوری که اگر یک فرد جوان را ببینیم که دچار حمله قلبی شده، باید شک کنیم که کم بودن HDL عامل خطرش بوده است.
HDL را با ورزش و کاهش وزن می‌توان بالا برد.
۸- مشکلات کلیوی: مطابق تحقیقی که روی بیماران پیر در رتردام هلند انجام شده است، بیمارانی که کلیه‌هایی با عملکرد ضعیف‌تر داشتند، حتی اگر در مرحله نارسایی کلیوی نبودند، به احتمال بیشتر دچار حمله قلبی می‌شوند.
۹- زندگی در شهر: آن دسته از آدم‌هایی که در شهرهای با ترافیک بالا زندگی می‌کنند، صرف‌نظر از اینکه از خودرو، دوچرخه یا وسایل نقلیه عمومی استفاده کنند، دو برابر بیشتر احتمال ابتلا به بیمار قلبی را دارند، این نتیجه تحقیقی است که در آلمان انجام شده است، یک تحقیق دیگر هم پیشتر نشان داده بود که کسانی که نزدیک راه‌های اصلی زندگی می‌کنند، دو برابر بیشتر مبتلا به بیماری قلب و ریه می‌شوند.
تذکر: در ابتدای پست عوامل خطر اصلی بیماریهای عروق خونرسان قلب را ذکر کردم، هیچ کس نمی‌تواند سن خودش را تغیر بدهد و یا احتمالا جنسیت‌اش را!، تغییر محل زندگی هم بسیار دشوار است، اما ترک سیگار، ورزش، کم کردن وزن و کنترل فشار خون و دیابت چیزی است که از عهده هر کسی برمی‌آید. توجه کنید که برخی از موارد نه‌گانه‌ای که در این پست ذکر شده‌اند مثل آنتی‌بیوتیک و مکمل‌های کلسیومی هنوز جای بررسی بیشتر دارند و بهترین چیز این است که در این موارد مطابق نظر پزشک خود رفتار کنید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر